Машҳур кардиохирург академик В. А. Алмазовнинг-Биринчи Медицина институти қошидаги клиникасидаги кабинетида спирт билан тўлдирилган шиша идишда инсон юраги сақланади.
Бу юракнинг тарихини медицина институтининг ҳар бир талабаси ёддан билади. Бу воқеа 1950 йилларнинг бошларида юз берган эди. Ўшанда Алмазов медицина институтининг 4-курс талабаси эди. У ўқишдан ташқари вақтини амалиётда яъни институт клиникасида ўтказарди. Кунлардан бир куни клиникага септик эндокардит юрак хасталиги билан ёшгина қиз ётқизилади. Бу касаллик ҳозирги кунда хам унча мунча даволаниши оғир хасталик ҳисобланади, у даврларда эса деярли тузалмас, тузалишига умид йўқ касаллик турларидан бири эди. Қиз ниҳоятда соҳибжамол эди. Алмазов бемор қизни севиб қолган эди. Қизнинг ҳарорати 40 градусдан тушмас, унинг ҳаёт шаъми сўниб борарди. Студент Алмазов эса ҳатто ётоқхонасига ҳам кетмасдан қизни парваришлай бошлайди. Катта докторлар қизнинг ҳаётини сақлаб қолишни иложи йўқ деб ҳисоблаб, беморни практикантларга ташлаб қўйган эдилар. Орадан ҳафталар ўтар бироқ касал оғирлашиш ўрнига тузалиб, чирой очиб борарди. Катта докторлар бу ўзгаришлардан ҳайратда эдилар. Хўш, талаба Алмазов кардиологияда янги услубни, ёки янги бир дорини кашф қилганмиди? Йўқ, Алмазов бор йўғи юраги хаста қизни жонидан ортиқ севиб қолганди, холос. У ҳар куни қизга гул олиб келар, севги дил изҳорларини айтар, қизнинг қўлларидан ўпарди. Қиз хам Алмазовни севиб қолади ва худонинг қудрати билан тузала бошлайди. Қиз тузалиб касалхонадан чиққач, уларнинг тўйлари бўлади. Улар узоқ ва бахтли хаёт кечирдилар, фарзандлар кўрдилар. Улар ўзларининг кумуш тўйларига ўша кардиолог врачларни ҳам таклиф қилгандилар. Орадан йиллар ўтиб Алмазовнинг аёли барибир ўша юрак хасталигидан вафот этади. Ўлаётганида бу аёл ўз юрагини ўша турмуш ўртоғи ишлайдиган медицина институтига васият қилиб қолдирган эди.
Бу юрак барчага- Хаста юракни фақатгина севувчи юраккина сақлаб қолишини эслатиб тураркан гўё
