''ho'p'' degan bo'lasa paysalga sola boshladi. Uchrashuvlar suxbatlardan o'zini olib qochardi. Lola yurag-yuragidan sezib havotirda edi. Tahminam sovchilar kelishiga ikki kun qolganda. Lola yana korxonaga bordi. Yana Nuriddinga ko'zi tushdiyu bir umid uchqunlari porladi. Yoniga borib huddi sevib qolganday, gap so'z qildi.
- Nuriddin sizda zarurgapim bor!
- Mayli ayting?
- Manga uylanasizmi? -dedi. Nuriddin avvaliga xato eshitmadimmi deb hayron bo'ldi, so'ng hazilga olib kuldi.
- Ha! -dedi.
- Rostdan aytyabman manga yoqasiz! -dedi jiddiy turib.
- Nima ustimdan kulyabsizmi... Boring keting mani ishdan qo'ymang?! -dedi baribir ishonmay.
- Bo'lmasa sizni tashqarida kutaman! -dedida chiqib ketdi.
Nuriddin haron edi, bu mani ahmoq qilib ustumdan kulmoqchi...
Ish tugab tashqariga chiqganda, kutib turgan Lolani ko'rgach rostanham mani yoqtiradimikin deb o'yladi.
- Kutib turibsizmi Lola...?
- Ha, aytim-ku!
- Gapiz chinmidi Lola?
- Ha, yuring bir panada gaplashaylik! -dedida Nuriddinni omborni ortiga boshladi.
- Nima demoqchisiz Lola?
- Nuriddin, hech yemagan somsaga pul to'laganmisiz? -dedi. Nuriddin bu gapni mamosini darov angladi.
- Nahot siz!
- Haaa, ahmoqlik qilib qo'ydim! -dedi ko'zidagi yoshlarini artib.
- Mani sodda, ahmoq deb o'yladizmi? -dedida kuldi va ketishga shaylandi. Lola na qilarini bilmay Nuriddinni mahkam ushlab oyoqlari ostiga tiz cho'kdi.
- Qutqaring mani bu sharmandalikdan... Qutqarsayz itiz bo'lib hizmatizi qilaman! -deb yig'ladi. Nuriddinni rahmi keldi. Uni yelkasidan ushlab turg'azdi.
- Ho'p dedimham deylik, siz mandan kotta bo'lsez, buni ustiga man to'y qilishga qurbim yetmaydi. Buni uchun 2, 3 yil ishlashim kerak!
- Buncha kutolmayman tushuning!
- Lola... Lola! Ho'p mayli buvim qachon borsinlar?
- Ertadan qolmasin! -dedida yelkasidan tog' ag'darilganday yengil tortdi... Nuriddin Lolani kuzatib qo'ygach. Uyiga qaytar ekan o'ziga bir savolni berardi: ''Hato qilmadimmikin, ha Lola har qanday yigitni aqlini og'irlaydi. Biroq u bu fidoyiligimga loyiqmikin. Aytganday bularni buvimga qanday tushuntiraman...
Hammasi Lola istaganday bo'ldi. Dadasi biroz tutaqib ketganini hisobga olmasak. Qizi o'ylamay qilgan ishidan achiqlanib o'z xoliga tashlab qo'ydi...
To'yham 10 kun ichida o'tkazildi, tor doyirada, kelinni 5, 10 dugonasi kiyovni o'rtog'lari yana 10, 15 tanish bilish to'yham o'yinchoqday o'tti..!
Nuriddin ko'ngli g'ash bo'lsada, buvisi uchun nabira kelin olib kelganidan xursand.
Avvaliga Lola suymaganiga majburlikdan turmushga chiqgani uchun o'zidan-o'zi hafa bo'lib yurdi. Keyinchalik Nuriddinni shirin momilasi, etiboridan, o'zini baxtli his qila boshlagan edi. Ammo qolgani u istganday bo'lmadi. Dadasi, akasidan yordam kutgandi. Aksincha dadasi Nuriddinni kiyovday qabul qilmadi. Har gapida yerga urib, haqorat qilardi. Boshida eriga bo'layotgan nohaqliklardan ko'ngli o'ksib yurdi. Borgan sari, qiyinchilik yetishmovchilik bo'laverardi, qo'lidan tayinli ishham kelmaydi. Nuriddinni indamasligi, yoshi katta buvisini yuvoshligini bilib har-xil talablar qo'yar, ha degan noliyverardi. Turmush u o'ylagan emas ekan. Ikki oy bo'lmasdan zerikdi...
Shu kunlarda yana Elbek bilan telifonlashdi. Elbek ''ayib o'zimda man kutaman sani'' degan gapiga ishonib. Yana uchrasha boshladi. Eri ishda bo'ladi, buvisiga "uyga borib kelaman'' deydida Elbekni oldiga keladi. Qancha ko'p hiyonat qilgan sayin Nuriddindan ko'ngli sovib Elbekka ilhaq bo'laverardi...
Uyda ish qilmaydi, o'shan ''itiz bo'lib xizmatizi qilaman'' degan vadasini allaqachon unugan edi. Buvisi, Nuriddinga vaqtida qaramaydi. Ammo Nuriddin sabir bilan ishlab Lolani istaklarini bajarishga urunardi. Nihoyat 3 oy o'tgach homilador bo'lganini bildi. Bola kimdan Nuriddin? Yo Elbekdan o'ziham bilmaydi...
Bu yangilikni Elbekka aytdi.
- Elbek aka bo'yimda bo'ldi?
- Asalim bolani oldir, hozir tug'sang keyin oyog'ingga tushov bo'ladi! -dedi. Ko'p o'yladi nihoyat Elbekni maslahatiga ko'ndi. Ammo unda buni qilishga imkon yo'q edi. Bir nechabor akasidan pul olishga bordi dadasi borligi uchun so'ray olmadi. Ohirgi marta borgan edi, abet paytiga boribdi. Ovqat kelganda birdan ko'ngli aynib, turib chiqib ketdi. Akasi Murot hayron. O'gay onasi kulib turardi.
- Murotjon tog'a bo'lasiz... -dedi. Murot hursand bo'lib Lolani ortidan chiqdi.
- Voy meni, erka singlim ona bo'ladimi? -quvonchini yashirmay akalarcha mehir bilan, avaylab Lolani bag'riga bosdi.
- Ha shunday bo'lib qoldi! -dedi homush kayfiyatda.
- Nega hafa bo'lasan hursand bo'l!
- Bilmadim, qo'rqyabman hali tayor emasdim, oldirmoqchiman?
- Bu nima deganang ahmoq qiz esingni yig'! Qanday hayollarda yuribsan, qorningdagi ham odam, bu nemat! -akasi bir hursundi.
- Kennanging bilan 2 yildan buyon kutamiz, bo'lmayabdi! -dedi Murot.
- Nega unda ajrashmaysiz? -dediu akasini jahil bilan uqrayib qaraganidan cho'chib ketdi.
- Ikkinchi eshitmay bu gapingni! Hayot o'yinchoq emas! San yaxshisi esingni yig'ib bu o'y fikirlardan o'zingni forix qil. Dadam bilmasim man pul beraman. Ko'ngling tusagan narsani olib yegin! -dedi.
Lola ketayotganida anchagina pul berdi. Singlisiga yaxshik qilaman deb Lolani istagini bajarib qo'yganini bilmas edi.
Lolada endi pul bor vaqt topsa bo'ldi...
Oradan ikki haftacha vaqt o'tgandi. Nuruddin ishga bordiyu, negadur uyga qaytib keldi. Kelgandaham bir tortishuv ustiga keldi. Lola Nuruddinni bovisini jirkib gapirayotgan ekan. O'zi uchun ham ota ham ona bo'lgan buvisini haqor qilganiga chidamay Lalaga bir shapaloq urdi. Lola huddi shuni kutganday uyiga ketvordi. Janjal arzimagan narsadan chiqgan ekan. Buvisi Lolaga:
- Hovlini suprib qo'ying! -degan ekan holos.
Nuriddin Lolaga telifonham qilmadi, uyigaham bormadi. Borganidaham topa olmasdi, Lola allaqachon Elbeknikida edi. Ikki kun Elbek bilan bo'lgach, o'sha jirkanch niyantini amalga oshirdilar. Abertdan keyin ahvoli yomonlashgandan so'ng! Dadasinikiga qaytib keldi. Rangi oqargan bir ahvolda. O'gay onas:
- Nima bo'ldi qizim? -degan savoliga o'ylabham o'tirmay.
- Kuyoviz urgandi, homilam tushib qoldi! -deb aytdi. Ko'p o'tmay bu shumhabardan dadasi xabar topdi. Ertasi kuni ishdan qaytayotgan Nuriddinni 4 ta begona odam o'lasi qilib urib ketibdi...
Nuriddin bir haftadan buyon ranimatsiyada yotib endi palataga chiqgandi. Birinchi bo'lib Lolani so'radi. Buvisidan Lolani olib kelishni iltimos qildi. Shu iltimosni bajarish uchun Buvisi Lolalarni uyiga kirar ekan hovlida yurgan o'gay onasi bilan ko'rishib Lolani so'radi...
Bu paytda Lola o'z xonasida devonda yotvolib qaysidur dugonasi bilan gaplashar edi.
- O'sha Nuriddinni gapirma, manga nima o'lib ketsin, o'sha blnisadan o'ligi kelsaham mayli! Mani... -dediyu ortida kimdur turganini sezib o'rnidan turib ketdi. Buvisi ko'zida yosh bilan qarab turardi.
- Buvijon...
- Meni nabiraginamga o'lim tilayabsanmi, nobakor...?
- Yo'q u boshqa!
- Nabiraginam san, uchun qancha kuyib pishdi. Eshitdim nimalar deb tuhmat qilganingni. Bu qari kampirni aqli hech nimaga
