yetmaydi deb o'ylaysanmi! Olloh bor... Hudoga soldim... -dedida buvisi ortiqa qaytdi.
Lolaga bu gaplar yuragiga o'q teyganday o'tirib qoldi...
* * *
Shu bilan Nuriddin Lolani olib ketmadi aralishdi. Ko'p o'tmay Lola Elbek bilan mashinada halokatga uchurab to'shakka mihlanib qoldi. Mana usha voqealargaham 2 yildan oshibdi. Hozir o'sha voqealar hotirlar ekan. Qo'lidagi suratni tushurib yubordi olish uchun egilgan edi gursullab yeqilib tushdi. Ovozni eshitgan kennayisi tezda yoniga keldi.
Homilador bo'lishiga qaramay Lalani aravachasiga o'tirg'izdi. Kennayisini bo'rtib turgan qorniga qarab yuragi uvishdi. Oldirib tashlagan homilasini eslab lablari pirpirab ko'zlariga yosh qalqidi. Kennayisi pastda yotgan suratni olib Lalaga uzatdi.
- Bo'lar, shom tushdi uyga olib kiraymi Lolaxon!
- Yana biroz o'tiray kennayi! Hozir boshlansa kerak! -dedida ko'z yoshlarini tiyolmay suratga qaradi. O'sha to'ylari kuni Nuriddin bilan tushgan suratlari. Surat yuzini barmog'i uchi bilan siypalar ekan...
''BAXTLI BO'LING'' dedi ovozini chiqarib.
- Lolaxon o'zizi kop qiynaman, hali hayotiz oldinda! -deb kennayisi Lolani yelkalaridan siladi. Shu payt Nuridding hovlida bo'layotgan nigoh to'yining yor-yor sadosi eshitila boshladi.
- Kennayijon o'z hayotimi o'zim barbod qildim, boshimga qo'ngan baxtimi haydadim, balki jazoga loyiqdirman! -dedida yor-yorga quloq soldi. Lolani gaplaridan Kennayisini ko'zlarigaham yosh keldi. Ijozatsiz aravachani yetalab Lolani xonasiga olib kirib ketdi...
