чиқиб кетган дугонасининг ҳушсиз жисмига боқиб, унинг аҳмоқлик қилганини англади-ю, бу хатони тўғирлаш учун шифокорни чақиришга шошди. Ҳамма Соҳибани кўриб ҳайратда эди. «Нега бундай қилди?» деган саволнинг жавобини эса дугонасидан бошқа ҳеч ким билмайди. Ҳайрият, ризқи узилмаган экан, қизнинг жонини асраб қолишди. Дурдона оғир ўтган туннинг тонгга қандай уланганини билмади. Ҳамкасблари уйга бориб дам олиб кела қолинг дейишса ҳам унамади. Соҳибани ёлғиз ташлаб кетгиси йўқ. Фақат бироз ўзига келиш учун ҳовлига чиқди. Кеча тиним билмай ёққан ёмғирдан кейин бутун борлиқ поклангандек, ер ҳиди-ку кишини тетиклаштиради. Зах ўриндиқларга ўтиришни лозим топмаган қиз секин қадамлар билан ҳовлида юра бошлади. Не ажабки, Жавоҳирга дуч келди.
